Heb je wel eens die discussie over reclames, huisstijlen en de “huisstijl-politie”? Sommigen vinden mij misschien een reclamemaker, zelf zie ik mijzelf meer als communicatie professional (in de vele vormen die er zijn).
Vanuit mijn eigen werk en ervaring speel ik in op de behoefte van de klanten en stem daar de communicatie op af. In wezen dus meer een marketeer dan reclamemaker (maar dat even terzijde). En toch heb ik iets met al die reclame, commercials, advertenties. Ik ben nogal wars van zapgedrag tijdens commercials. Zeg maar gerust dat ik beroepsgedeformeerd ben. Dit blog staat vol met voorbeelden.
Wat is de betekenis van reclame en grafisch vormgeven (waarbij de huisstijl meer gevolgd wordt)?
Reclame (Wikipedia)
Een vorm van communicatie met het doel potentiële klanten over te halen tot aanschaf van producten en diensten. Veel reclame is dan ook bedoeld consumptie te bevorderen door het creëren en versterken van een merkimago en getrouwheid aan een merk. Het is ook het promoten van een product, dienst, bedrijf of idee door middel van een veelal gesponsorde boodschap.
Grafisch Vormgeven (Wikipedia)
Het visueel vormgeven van ideeën in verschillende media, met als doel om mensen iets mee te delen. Dit vereist de inzet van zowel artistieke als technische vaardigheden. Bij grafische vormgeving wordt zowel visuele expressie als creativiteit nagestreefd in de presentatie van tekst en afbeeldingen.
Reclamemaker versus Grafisch Vormgever
De verklaringen geven het verschil weer. Reclamemakers focussen op boodschap, doelgroep en aanbod. De uitingsvorm is het middel om uiteindelijk hun doelstellingen te behalen.
Vormgevers bekijken het merk vanuit vorm en een visuele versterking om de merkwaarde te voeden. Het gesprek ging dus over de scheidslijn tussen handhaven van vorm versus boodschap. In dit schemergebied blijkt dat reclamemakers en grafisch vormgevers beiden een eigen mening en visie hebben over de stijl, de vorm en de boodschap. Vanwege hun verschillen “communiceren” ze niet met elkaar. Tijdens het creatieve proces bevinden beide beroepen zich in een snijvlak van werkzaamheden. En daar onstaat dan een spanningsveld.
Maar wat is nu het dilemma?
De vormgever hanteert de regels van het huisstijlhandboek, let nauwkeurig op het gebruik van lettertype en logo’s. Ansich een vereiste om een perfecte aansluiting bij het merk en de merkwaarden te garanderen.
De reclamemaker wil dat zijn boodschap overkomt en kijkt naar de creatieve voorstellen. Tijdens dit proces “vergeet” hij nog wel eens de strikte regels. Dit onder het mom van creatieve vrijheid en optimale boodschap.
Et voila, het dilemma is geboren. Het te grabbel gooien van de huisstijl is een doodzonde in de ogen van de vormgever. De reclamemaker vindt daarentegen dat de vormgever te strak vasthoudt aan de regels en daarmee de boodschap “ontkracht”. Dus vervallen ze gauw in een welles/nietes discussie waarbij de een de ander vaktechnisch niet begrijpt. Tja, en wie heeft er dan gelijk?
Volgens mij hebben beiden een belangrijk punt van aandacht te pakken en is onderling communiceren de oplossing om te komen tot het beoogde resultaat. Dat hier een stevig robbertje over gevochten kan worden, steek ik niet onder stoelen of banken. Maar dat is “part of the game”.